autor: iszbin
Wiadomym jest, że założyciel świadków Jehowy - Karol Russell ściśle współpracował i czerpał swe nauki wprost lub pośrednio od Adwentystów. Zanim jednak zobaczymy, kto i jaki wpływ miał na Russella, najpierw należałoby zapoznać się z adwentystami. Poniżej tabelka przedstawiająca podziały w sekcie adwentystycznej założonej przez Williama Millera:
[ Podział wg Elizeusza Bagińskiego ,,Świadkowie Jehowy - pochodzenie - historia, wierzenia'' [1] ]
William Miller [1782 - 1849] - w oparciu o własną interpretację gł. Ks. Daniela i Apokalipsy wyznacza datę widzialnego przyjścia i końca świata na rok 1843. Po fiasku roku 1843 Miller próbuje przesunąć datę na 21 marca 1844 [zobacz tabelę] Gdy i ta przeszła - Samuel S. Snow [ kaznodzieja adwentystyczny] przesuwa datę na 22 października 1844 Po fiasku i tej daty, ruch millerystyczny rozpadł się na wiele mniejszych, samodzielnych grupek, z czego najważniejsze są trzy: |
||
Najmniej liczne ugrupowanie dało początek Kościołowi Adwentystów Dnia Siódmego. Ogłosili oni, że Miller nie pomylił się co do daty przyjścia Jezusa, ale co do miejsca. Jezus skierował się nie na ziemię, ale do ,,świątyni niebiańskiej'' Zapowiadali jeszcze koniec świata na
|
Drugie ugrupowanie, nieco liczniejsze od pierwszego, głosiło, że Jezus rzeczywiście powrócił w tym roku na Ziemię [1844] z tym, że niewidzialnie.[ten sam zabieg użyją dwukrotnie najpierw Badacze P. Ś. a potem świadkowie Jehowy] |
Najliczniejsze ugrupowanie utworzyło w 1858 r ,,Stowarzyszenie Millennialne'' [zwane także ,,Adwentystami Ewangelicznymi''], które wyznaczyło nową datę powrotu Jezusa na rok 1853/54 Po fiasku przepowiedni, kto by się spodziewał, ruch podzielił się na dwa ugrupowania: |
,,Unia Życia i Adwentu'' - 234 członków. |
||
,,Chrześcijanie Adwentowi''- 30 tys. członków. Właśnie z pośród tego ruchu wyłonił się ,,Ruch Okrzyku Północy'' z Nelsonem H. Barbourem na czele. Zaczął on wydawać ,,Okrzyk pólnocy''; niestety z zamieszczonych tam proroctw, żadne się nie spełniło, więc jednym z wybiegów upadającego już pisma [ nakład spadł z 15 tys. do 200 egz.] była zmiana jego nazwy na ,,Zwiastun Poranka'' i zamiana idei widzialnego powrotu Jezusa w roku 1874 na powrót niewidzialny. Russell po zapoznaniu się z ideami ,,Zwiastuna Poranka'' nie dość, że dofinansowuje to pismo, to jeszcze przyłącza swą grupę badaczy do adwentystycznego ugrupowania związanego z tym pismem. |
Adwentyści mający realny wpływ na idee i przekonania Karola Russella:
ADWENTYSTA |
RODZAJ IDEI/NAUKI WSZCZEPIONEJ RUSSELLOWI |
Jonas Wendell |
Russell spotkał się z nim w 1870 r, od tej chwili, żywo interesuje się naukami adwentystów. |
George W. Stetson [1814 - 1879] |
Zapoznali się 1871 r, był także członkiem ,,Ruchu Północy''. Po śmierci Stetsona - Russell wygłasza na jego pogrzebie mowę, drukowana później w Strażnicy [ z listopada 1879] |
George Storrs [1796 - 1879] |
Metodysta, który stał się adwentystą i głosił nauki Millera. Po fiasku 1844 r głosi:
dla niego była ważnym punktem objawienia bożego. Naukę o bożym źródle piramidy Cheopsa i zawartej w niej ,,historii świata'' przejmie Russell. |
Nelson H. Barbour |
|
J. H. Paton |
kaznodzieja, którego finansował Russell. Sam Patton oddał niebywałą przysługę Russellowi jeżdżąc po kraju, gdzie rozpropagowywał idee ,,Strażnicy'' do której sam pisywał liczne artykuły. Niestety przez to podpadł Russellowi, gdyż stał się bardziej od niego popularny wśród ludzi zainteresowanych naukami z tego periodyku. Russell przez zwyczajną CENZURĘ tekstów Patona doprowadził do odejścia tego ostatniego wraz z kilkoma innymi osobami z redakcji [ w 1881 r]. |
PODSUMOWANIE:
Jak widać, większość idei, jeżeli nie wszystkie Karol Russell przejął od Adwentystów. Ponadto główni jego współpracownicy byli adwentystami. Dlatego wydaje się słusznym wskazywanie jako źródła powstania Badaczy Pisma Świętego a później świadków Jehowy właśnie ruch adentystyczny.
Sposób wyliczenia ,,daty końca'' świata przez Millera. Tzw. ,,rachunek millerowski''
PUNKT WYJŚCIA: Aby obliczyć na podstawie Biblii jakąkolwiek datę należy przyjąć ,,punkt wyjścia'' takich obliczeń. Zazwyczaj jest to jakaś data historyczna, lub - jeżeli jest to ,,wygodniejsze'' dla obliczającego - data danego wydarzenia, które miało być w tym i tym roku. Dla efektu nazywa się ją ,,datą biblijną'' - w rzeczywistości jednak, jest to zwykłą przykrywką dla prostego faktu, że dane wydarzenie nie miało miejsca w tym czasie, na którym oparł się obliczający. 457 r pne Przyjął ten rok, jako rok wydania dekretu przez ARTAKSERKSESA I zezwalający na odbudowę Jerozolimy. Jak długo miało to trwać? I jakie miało to ,,szersze znaczenie''?
PODSTAWA BIBLIJNA:
WŁAŚCIWE WYLICZENIE:
2300 wieczorów i poranków, czyli dni trzeba traktować jako dni - lata. [- 457] + 2300 = 1843 rok [po przeminięciu tej daty, Miller zwrócił uwagę na ,,kalendarz żydowski'' i wyznaczył 1844 rok, jako datę spełnienia proroctwa]
|
[1] ,,Świadkowie Jehowy. Pochodzenie - historia, wierzenia'' 1997 Wydawnictwo OO. Karmelitów Bosych.
31 - 222 Kraków; ul. Z. Glogera 5