Autor: Piotr Andryszczak
W
broszurze Świadków Jehowy pt.: "Imię
Boże, które pozostanie na zawsze" na stronie 8 napisano: "Chcąc nie
dopuścić do zupełnego zapomnienia wymowy języka hebrajskiego, uczeni żydowscy
wymyślili w drugiej połowie
pierwszego tysiąclecia naszej ery system znaków przedstawiających brakujące
samogłoski i dodali je w
Biblii Hebrajskiej do spółgłosek. (...) Jeśli chodzi o imię Boże, to
zamiast umieszczać przy nim odpowiednie znaki samogłoskowe, na ogół używali
innych znaków samogłoskowych, aby przypomnieć czytelnikowi, że ma powiedzieć
Adonaj" (Pogrubienie i podkreślenie
moje).
(Jeśli w słowie na początku lub w środku pod spółgłoską spotykamy znak, to jest to tzw. - Szewa Czytamy je jako krótkie - e. Szewa nie jest samogłoską. Mamy dwa rodzaje Szewa - proste (simple) i złożone (compositum).
| Szewa compositum (dźwięk "a") - jest pisane tylko pod spółgłoskami gardłowymi (a(Alef), h(He), x(Het), c(Ajin), gdzie zastępuje Szewa proste - dźwięczne. Pod innymi spółgłoskami pisze się Szewa proste ":" (dźwiek "e"). Znamy trzy rodzaje połączenia Szewa z samogłoską: Hatef-Patach - ă, Hatef-Segol - ĕ, Hatef-Qamec - o. |
Do tetragramu hwhy dopisano samogłoski ze słowa Adonaj (Pan), by przypominać czytelnikowi, że ma czytać imię Boże jako PAN. Ponieważ Szewa compositum nie wolno pisać pod spółgłoską niegardłową y, więc użyto znaku Szewa prostej ":", która zapisana pod spółgłoską a automatycznie stawałaby się Szewa złożoną czyli dźwięczną "a". Samogłoski ze słowa Adonaj podstawiono do spółgłosek tetragramu JHWH, aby czytać w tym miejscu Adonaj.
W książce Świadków Jehowy pt.: "Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi" na stronie 43 przyznano, że poprzez podłożenie samogłosek e-o-a do tetragramu JHWH, zdeformowało to odczytanie słowa "Bóg", przynosząc zupełnie sztuczną formę "Jehowa", rozpowszechnioną w dziewiętnastowiecznej literaturze.
W Biblii Hebrajskiej-Masoreckiej istnieją co najmniej cztery wersje imienia Bożego, w zależności od tego, jakie samogłoski podstawiono po V w. po Chr. do tetragramu JHWH:
JeHoWaH (czyt.: Jehowa) - podstawiono samogłoski z imienia Adonaj (Pan) z przegłosem pierwszego "a" w "e" Żydzi czytali jednak zawsze Adonaj (Pan) w miejscu występowania JHWH na co wskazywały im samogłoski: e(a)-o-a;
JeHoWiH (czyt.: Jehowi) - podstawiono samogłoski z imienia Elohim (Bóg); Żydzi jednak czytali Elohim (Bóg) w miejscu występowania JHWH;
JeHWaH (czyt.: Jehwa) - forma powstała ze złożenia samogłosek z wyrazu "Imię" (hebr. sema) z JHWH. Żydzi zastępowali czasem tetragram określeniem Imię;
Jah - ta forma skrótowa występująca 50 razy w Biblii stanowi prawidłowy człon imienia Jahwe. Tę ostatnią wersję, a więc i określenie Jahwe potwierdza hebr. aklamacja Hallelujah (czyt.: Halleluja), która występuje w Biblii 24 razy. Najbardziej wiarygodnym świadkiem tekstu jest jednak Nowy Testament pisany po grecku, w którym czytając nie trzeba było dostawiać samogłosek, a w którym ta aklamacja brzmiała Alleluja (Ap 19, 1-6; por. Tb 13, 18). Prócz tego, u pierwszych chrześcijan piszących po grecku, w tłumaczonym z hebr. imieniu Boga, drugą literą jest zawsze "a" np. Jawe, Iauai, Iaue ("Imię Boże..." s.7). Potwierdzają więc m.in. wersję Jahwe.
Jak więc widać określenie Jehowah, Jehowih i Jehwah są sztucznymi tworami, które nie były w ten sposób nigdy wymawiane przez Naród Wybrany. Istnieją też inne nieprawidłowe formy imienia Jahwe takie jak: Jahu, Jaho i in..
|
Rękopisy
z imieniem Jahwe (Jao, JHWH)
podane przez niemiecką Biblię Świadków z przypisami (s.1626-7) Fuad 266-II
lub I w. Przed Chr. 4QLXXLevb -
I w. Przed Chr. Pergaminy z
Nachal Cheber - I w. Przed Chr. Papirus Oxyrhynchos - II w. Przed Chr. |
Rękopisy
bez imienia Jahwe, a z tytułem Kyrios,
pominięte przez Strażnicę. Greek
papirus 458 - II w. Przed Chr. 4QLXXLeva
-I w. Przed Chr. 4QLXXNum
- I w. Przed Chr. 4QLXXDeut - I w. Przed Chr. |
Widać
więc, że najstarszy zachowany papirus grecki zawiera imię Kyrios,
a w NT, w którym cyt. jest właśnie taka Septuaginta nigdy nie było hebr.
imienia Jahwe. Potwierdza to też
fakt, że i w manuskryptach Septuaginty, w których był tetragram, odczytywano
go jako Kyrios. Nigdy więc, z tekstu
greckiego Biblii chrześcijanie nie usunęli imienia Jahwe. Patrz "Wstęp Ogólny do Pisma Świętego" Ks.J.Homerski,
Poznań-Warszawa 1973; "Wprowadzenie do Literatury Międzytestamentalnej"
Ks.S.Mędala CM, Kraków 1994., która wyszczególnia literaturę obcojęzyczną
omawiającą najstarsze papirusy.
W broszurze Świadków: "Imię Boże..." piszą na s. 7: "Pierwotne brzmienie imienia Bożego jest więc nieznane. Zresztą nie jest to najważniejsze, gdyby bowiem tak było, Bóg postarałby się o to, żeby zostało dla nas zachowane". Świadkowie Jehowy nie wiedzą, lub nie chcą wiedzieć, że zbawienie jest tylko i wyłącznie w Osobie Jezusa Chrystusa: "(...) gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia , w którym moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4, 12).
Piotr Andryszczak